HECATE The Transformation of the Life-Giving Goddess into the Goddess of Death HEKATE Hayat Veren Tanrıçanın Ölüm Tanrıçasına Dönüşümü
Hesiod, considered one of the greatest poets of antiquity, honors Hekate, the Great Goddess of Anatolia, by praising her in his work Theogony (Birth of the Gods). This section of Theogony is called the "Hymn to Hekate" and is dedicated to her because of its praise for Hekate.
After the Mother Goddess Hekate was worshiped in the Caria region of Anatolia for probably more than five hundred years, the belief in Hekate was established in Greece with the migration of Hesiod's father from the Anatolian city of Cyme to Boeotia. From the 7th century BC onward, she began to be worshipped in Greek cities and became legendary as a mysterious goddess in Greek literature.
Hekate was the first "Triple Goddess" to assert her sovereignty over the Earth, the Sky, and the Underworld, representing the power over life and death. She possesses the power to protect people at every stage of life and death. Specifically: She is the benefactor of kings, warriors, athletes, horsemen, fishermen, and shepherds. As a healer, she heals illnesses, alleviates evil, alleviates disasters, and treats mental illnesses. She is also the aid of childbirth.
According to this work, known as the oldest written source, Hecate is a powerful goddess with a universal quality rivaling that of the Mother Goddess Cybele. However, in Greece, she gradually loses this universal quality and her role as the "Great Goddess." Her role as the goddess of the dead and ghosts, associated with the moon, becomes eclipsed. She becomes a feared evil demon encountered alone on roads at night. She is renowned as a goddess of magic and the underworld, capable of inflicting madness and terrifying nightmares on people and engaging in mischief with nocturnal creatures. She is described as the most mysterious and terrifying of all the goddesses of the ancient world.
However, throughout the centuries from the Ancient Period to the Classical, Hellenistic, and Roman Periods, Hecate transforms and transforms. During the Classical Period, she became a figure closely associated with the magical and ghostly properties of crossroads and entrances, and a companion of the underworld. While her positive and protective nature was not entirely concealed, she gradually became associated with evil. While a goddess who assisted women in childbirth and cared for youth and children, she evolved from a "Life-giving Goddess" to a "Death Goddess" through her association with deadly evil spirits, much like Lilith.
Initially, Hecate, like Artemis and Demeter, was considered the "mother of all things" who nurtured living beings. While a "Mother Goddess" who gave birth, nourished, nurtured, and ensured fertility, protecting people from disease and evil, she gradually lost her prestige and sanctity, becoming associated with death, darkness, evil, and witchcraft. From the 5th century BC onward, Hecate was identified as the goddess of the underworld and the moon. Now, she is the goddess of dark paths and crossroads, accompanied by ghosts and dogs. Once the ruler of the earth, sky, and waters, she was later associated with evil spirits and magic, transforming her into a feared witch. Her guiding, illuminating, and guiding persona, with Christianity, became the elder sorceress of the underworld and the "Goddess of Witches," a collaborator with the devil. The "snake," a symbol of feminine divine wisdom, was also equated with the devil and denigrated alongside Hecate.
Although Hecate is often associated with the witch-goddess who rules over otherworldly creatures such as devils, ghosts, nightmares, and the like, she finds another incarnation in Christianity, representing the power over life and death.
Despite all the advancements in medicine in the 20th century, a significant number still seek healing in a feminine power like Hecate. Today, many people flock to Turkey, believing in the blessedness and healing properties of the water dripping from the rock upon which the Virgin Mary Monastery stands. The childless flock to the Virgin Mary to conceive, the sick to recover, and the disabled to heal their disabilities. In fact, Hecate is the representative of pagan practices under the name "Wicca." Many Wiccans pray to Hecate, the Mother Goddess of centuries past.
Although attempts have been made to destroy the dignity of women by creating a negative social consciousness against "sacred women" through the concept of the "Terrible Mother" or "Mother of Death," the statue of Hecate, displayed in Rome's Capitoline Museum with her seven-rayed sun crown and torch in hand, has become synonymous with the "Statue of Liberty" placed in New York's harbor as the "Mother of Exiles," and has been reborn as "Radiant Hecate" to the modern world, as she once was, protecting ancient sailors.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Antik Çağ’ın en büyük ozanlarından kabul edilen Hesiodos, Theogonia (Tanrıların Doğuşu) adlı eserinde Anadolu’nun Ulu Tanrıçası Hekate’ye övgüler dizerek, onu onurlandırır. Theogonia’nın bu bölümünün Hekate’ye övgü dolu olması nedeniyle “Hekate’ye İlahi” olarak adlandırılır ve ona adanır.
Ana Tanrıça Hekate, Anadolu’nun Karya Bölgesinde muhtemelen beş yüz yıldan daha fazla bir süre tapım gördükten sonra ozan Hesiodos’un babasının Anadolu’nun Kyme kentinden Boiotia’ya göçüyle beraber Hekate inancı da bu şekilde Yunanistan’a yerleşir. MÖ 7. yüzyıldan itibaren Yunanistan şehirlerinde tapınım görmeye başlar ve Yunan edebiyatında gizemli bir tanrıça olarak efsaneleşir.
Hekate Yer’de, Gök’te ve Yeraltı’nda egemenliğini ilan eden ilk “Üçlü Tanrıça” olup, yaşam ve ölüm üzerindeki gücün temsilidir. Yaşamın ve ölümün her aşamasında insanları koruma gücünün sahibidir. Özellikle; kralların, savaşçıların, atletlerin, atlıların, balıkçıların ve çobanların velinimetidir. Şifacı yönüyle hastalıkları iyileştiren, kötülükleri azaltan, felaketleri hafifleten ve ruhsal hastalıkları tedavi edendir. Aynı zamanda doğumun yardımcısıdır.
En eski yazılı kaynak olarak bilinen bu esere göre Hekate; Ana Tanrıça Kibele’yle boy ölçüşebilecek derecede evrensel niteliğe sahip çok güçlü bir tanrıçadır. Ancak Yunanistan’da bu evrensel özelliğini ve “Büyük Tanrıça” rolünü zamanla kaybeder. Ay ile bağlantılı ölülerin ve hayaletlerin tanrıçası olarak rolü gölgelenir. Hekate geceleri yalnız yollarda karşılaşılabilecek çok korkulan kötü bir şeytana dönüşür. İnsanlara delilik ve korkunç kâbuslar yükleyebilecek yeteneğe sahip, gece yaratıklayla kötü davranışlar sergileyen büyü ve yer altı tanrıçası olarak ünlenir. Antik dünyanın bütün tanrıçalarının en gizemlisi ve korkuncu olarak tanımlanır.
Ancak Antik Dönem’den, Klasik, Helenistik ve Roma Dönemi’ne kadar geçen yüzyıllar içerisinde Hekate şekil değiştirerek başkalaşır. Klasik Dönem boyunca kavşakların ve girişlerin büyülü ve hayaletvari özellikleriyle yakından ilişkilendirilen bir figüre ve yer altı dünyasının refakatçisine dönüşür. Onun pozitif ve koruyucu doğası tamamen gizlenmese de zaman içerisinde kötülüklerle özdeşleştirilir. Kadınlara doğumunda yardım eden, gençliğin/çocukların bakımını üstlenen bir tanrıça iken, ölümcül kötü ruhlarla ilişkiledirilerek tıpkı Lilith gibi “Hayat veren Tanrıça’dan Ölüm Tanrıçası’na” evrilir.
Başlangıçta Hekate; tıpkı Artemis ve Demeter gibi canlıları besleyen “herşeyin anası” olarak kabul edilir. Doğuran, besleyen, büyüten ve bereketi sağlayan, insanları hastalıklardan ve kötülüklerden koruyan “Ana Tanrıça” iken, zamanla saygınlığını ve kutsallığını kaybederek ölüm, karanlık, kötülük ve büyücülükle ilişkilendirilir. MÖ 5. yüzyıldan itibaren Hekate yer altı ve ay tanrıçası kimliğiyle tanımlanır. Artık O, hayaletlerin ve köpeklerin eşliğinde dolaşan, karanlık yolların ve kavşakların tanrıçasıdır. Yerlerin, göklerin ve suların hâkimi iken, kötü ruhlar ve büyüyle bağdaştırılarak kendisinden korkulan bir cadıya dönüştürülür. İnsanlara kararlarında yardımcı olan, ışık saçan, yol gösteren kişiliği Hıristiyanlıkla birlikte yer altı dünyasının yaşlı büyücüsüne ve şeytanla işbirliği yapan “Cadılar Tanrıçası” kimliğine bürünür. Dişi tanrısal bilgeliğin sembolü olan “yılan” da şeytanla bir tutularak Hekate ile birlikte aşağılanır.
Hekate her ne kadar şeytan, hortlak, karabasan vb. öbür dünya yaratıklarını yöneten cadı tanrıça olarak belleklere yerleştirilse de yaşam ve ölüm üzerindeki gücün temsili olarak Hıristiyanlıkta başka bir vücut bulur.
- yüzyılda tıp dünyasındaki bunca gelişmeye karşın, şifayı hâlâ Hekate gibi dişil bir güçte arayanlar azımsanmayacak sayıdadır. Günümüzde Meryem Ana Manastırı’nın yaslandığı kayadan damlayan suyun kutluluğuna, iyileştirici niteliğine inanan birçok insan Türkiye’ye akın etmektedir. Çocuğu olmayan çocuk yapmak için, hastalığı olan iyileşmek için, sakatlar sakatlıklarını gidermek için Meryem Ana’ya koşmaktadır. Hatta “Wicca” adı altında yapılan pagan uygulayıcılarının temsilcisi de Hekate’dir. Ve birçok wiccan yüzyıllarca yıl öncesinin Ana Tanrıçası Hekate’ye yakarmaktadır.
Her ne kadar “Korkunç Ana” veya “Ölüm Anası” konseptiyle “kutsal kadına” karşı olumsuz bir toplumsal bilinç oluşturularak kadının saygınlığı yok edilmeye çalışılsa da Roma Capitoline Müzesi’nde yedi ışınlı güneş tacı, elindeki meşalesiyle sergilenen Hekate Heykeli; New York’taki limana “Sürgünlerin Annesi” olarak yerleştirilen “Özgürlük Heykeli” ile özdeşleşmiş, Antik Dönem gemicilerinin koruyuculuğundaki gibi modern dünyaya “Işık Saçan Hekate” olarak sanki yeniden doğmuştur.
Hesiod, considered one of the greatest poets of antiquity, honors Hekate, the Great Goddess of Anatolia, by praising her in his work Theogony (Birth of the Gods). This section of Theogony is called the "Hymn to Hekate" and is dedicated to her because of its praise for Hekate.
After the Mother Goddess Hekate was worshiped in the Caria region of Anatolia for probably more than five hundred years, the belief in Hekate was established in Greece with the migration of Hesiod's father from the Anatolian city of Cyme to Boeotia. From the 7th century BC onward, she began to be worshipped in Greek cities and became legendary as a mysterious goddess in Greek literature.
Hekate was the first "Triple Goddess" to assert her sovereignty over the Earth, the Sky, and the Underworld, representing the power over life and death. She possesses the power to protect people at every stage of life and death. Specifically: She is the benefactor of kings, warriors, athletes, horsemen, fishermen, and shepherds. As a healer, she heals illnesses, alleviates evil, alleviates disasters, and treats mental illnesses. She is also the aid of childbirth.
According to this work, known as the oldest written source, Hecate is a powerful goddess with a universal quality rivaling that of the Mother Goddess Cybele. However, in Greece, she gradually loses this universal quality and her role as the "Great Goddess." Her role as the goddess of the dead and ghosts, associated with the moon, becomes eclipsed. She becomes a feared evil demon encountered alone on roads at night. She is renowned as a goddess of magic and the underworld, capable of inflicting madness and terrifying nightmares on people and engaging in mischief with nocturnal creatures. She is described as the most mysterious and terrifying of all the goddesses of the ancient world.
However, throughout the centuries from the Ancient Period to the Classical, Hellenistic, and Roman Periods, Hecate transforms and transforms. During the Classical Period, she became a figure closely associated with the magical and ghostly properties of crossroads and entrances, and a companion of the underworld. While her positive and protective nature was not entirely concealed, she gradually became associated with evil. While a goddess who assisted women in childbirth and cared for youth and children, she evolved from a "Life-giving Goddess" to a "Death Goddess" through her association with deadly evil spirits, much like Lilith.
Initially, Hecate, like Artemis and Demeter, was considered the "mother of all things" who nurtured living beings. While a "Mother Goddess" who gave birth, nourished, nurtured, and ensured fertility, protecting people from disease and evil, she gradually lost her prestige and sanctity, becoming associated with death, darkness, evil, and witchcraft. From the 5th century BC onward, Hecate was identified as the goddess of the underworld and the moon. Now, she is the goddess of dark paths and crossroads, accompanied by ghosts and dogs. Once the ruler of the earth, sky, and waters, she was later associated with evil spirits and magic, transforming her into a feared witch. Her guiding, illuminating, and guiding persona, with Christianity, became the elder sorceress of the underworld and the "Goddess of Witches," a collaborator with the devil. The "snake," a symbol of feminine divine wisdom, was also equated with the devil and denigrated alongside Hecate.
Although Hecate is often associated with the witch-goddess who rules over otherworldly creatures such as devils, ghosts, nightmares, and the like, she finds another incarnation in Christianity, representing the power over life and death.
Despite all the advancements in medicine in the 20th century, a significant number still seek healing in a feminine power like Hecate. Today, many people flock to Turkey, believing in the blessedness and healing properties of the water dripping from the rock upon which the Virgin Mary Monastery stands. The childless flock to the Virgin Mary to conceive, the sick to recover, and the disabled to heal their disabilities. In fact, Hecate is the representative of pagan practices under the name "Wicca." Many Wiccans pray to Hecate, the Mother Goddess of centuries past.
Although attempts have been made to destroy the dignity of women by creating a negative social consciousness against "sacred women" through the concept of the "Terrible Mother" or "Mother of Death," the statue of Hecate, displayed in Rome's Capitoline Museum with her seven-rayed sun crown and torch in hand, has become synonymous with the "Statue of Liberty" placed in New York's harbor as the "Mother of Exiles," and has been reborn as "Radiant Hecate" to the modern world, as she once was, protecting ancient sailors.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Antik Çağ’ın en büyük ozanlarından kabul edilen Hesiodos, Theogonia (Tanrıların Doğuşu) adlı eserinde Anadolu’nun Ulu Tanrıçası Hekate’ye övgüler dizerek, onu onurlandırır. Theogonia’nın bu bölümünün Hekate’ye övgü dolu olması nedeniyle “Hekate’ye İlahi” olarak adlandırılır ve ona adanır.
Ana Tanrıça Hekate, Anadolu’nun Karya Bölgesinde muhtemelen beş yüz yıldan daha fazla bir süre tapım gördükten sonra ozan Hesiodos’un babasının Anadolu’nun Kyme kentinden Boiotia’ya göçüyle beraber Hekate inancı da bu şekilde Yunanistan’a yerleşir. MÖ 7. yüzyıldan itibaren Yunanistan şehirlerinde tapınım görmeye başlar ve Yunan edebiyatında gizemli bir tanrıça olarak efsaneleşir.
Hekate Yer’de, Gök’te ve Yeraltı’nda egemenliğini ilan eden ilk “Üçlü Tanrıça” olup, yaşam ve ölüm üzerindeki gücün temsilidir. Yaşamın ve ölümün her aşamasında insanları koruma gücünün sahibidir. Özellikle; kralların, savaşçıların, atletlerin, atlıların, balıkçıların ve çobanların velinimetidir. Şifacı yönüyle hastalıkları iyileştiren, kötülükleri azaltan, felaketleri hafifleten ve ruhsal hastalıkları tedavi edendir. Aynı zamanda doğumun yardımcısıdır.
En eski yazılı kaynak olarak bilinen bu esere göre Hekate; Ana Tanrıça Kibele’yle boy ölçüşebilecek derecede evrensel niteliğe sahip çok güçlü bir tanrıçadır. Ancak Yunanistan’da bu evrensel özelliğini ve “Büyük Tanrıça” rolünü zamanla kaybeder. Ay ile bağlantılı ölülerin ve hayaletlerin tanrıçası olarak rolü gölgelenir. Hekate geceleri yalnız yollarda karşılaşılabilecek çok korkulan kötü bir şeytana dönüşür. İnsanlara delilik ve korkunç kâbuslar yükleyebilecek yeteneğe sahip, gece yaratıklayla kötü davranışlar sergileyen büyü ve yer altı tanrıçası olarak ünlenir. Antik dünyanın bütün tanrıçalarının en gizemlisi ve korkuncu olarak tanımlanır.
Ancak Antik Dönem’den, Klasik, Helenistik ve Roma Dönemi’ne kadar geçen yüzyıllar içerisinde Hekate şekil değiştirerek başkalaşır. Klasik Dönem boyunca kavşakların ve girişlerin büyülü ve hayaletvari özellikleriyle yakından ilişkilendirilen bir figüre ve yer altı dünyasının refakatçisine dönüşür. Onun pozitif ve koruyucu doğası tamamen gizlenmese de zaman içerisinde kötülüklerle özdeşleştirilir. Kadınlara doğumunda yardım eden, gençliğin/çocukların bakımını üstlenen bir tanrıça iken, ölümcül kötü ruhlarla ilişkiledirilerek tıpkı Lilith gibi “Hayat veren Tanrıça’dan Ölüm Tanrıçası’na” evrilir.
Başlangıçta Hekate; tıpkı Artemis ve Demeter gibi canlıları besleyen “herşeyin anası” olarak kabul edilir. Doğuran, besleyen, büyüten ve bereketi sağlayan, insanları hastalıklardan ve kötülüklerden koruyan “Ana Tanrıça” iken, zamanla saygınlığını ve kutsallığını kaybederek ölüm, karanlık, kötülük ve büyücülükle ilişkilendirilir. MÖ 5. yüzyıldan itibaren Hekate yer altı ve ay tanrıçası kimliğiyle tanımlanır. Artık O, hayaletlerin ve köpeklerin eşliğinde dolaşan, karanlık yolların ve kavşakların tanrıçasıdır. Yerlerin, göklerin ve suların hâkimi iken, kötü ruhlar ve büyüyle bağdaştırılarak kendisinden korkulan bir cadıya dönüştürülür. İnsanlara kararlarında yardımcı olan, ışık saçan, yol gösteren kişiliği Hıristiyanlıkla birlikte yer altı dünyasının yaşlı büyücüsüne ve şeytanla işbirliği yapan “Cadılar Tanrıçası” kimliğine bürünür. Dişi tanrısal bilgeliğin sembolü olan “yılan” da şeytanla bir tutularak Hekate ile birlikte aşağılanır.
Hekate her ne kadar şeytan, hortlak, karabasan vb. öbür dünya yaratıklarını yöneten cadı tanrıça olarak belleklere yerleştirilse de yaşam ve ölüm üzerindeki gücün temsili olarak Hıristiyanlıkta başka bir vücut bulur.
- yüzyılda tıp dünyasındaki bunca gelişmeye karşın, şifayı hâlâ Hekate gibi dişil bir güçte arayanlar azımsanmayacak sayıdadır. Günümüzde Meryem Ana Manastırı’nın yaslandığı kayadan damlayan suyun kutluluğuna, iyileştirici niteliğine inanan birçok insan Türkiye’ye akın etmektedir. Çocuğu olmayan çocuk yapmak için, hastalığı olan iyileşmek için, sakatlar sakatlıklarını gidermek için Meryem Ana’ya koşmaktadır. Hatta “Wicca” adı altında yapılan pagan uygulayıcılarının temsilcisi de Hekate’dir. Ve birçok wiccan yüzyıllarca yıl öncesinin Ana Tanrıçası Hekate’ye yakarmaktadır.
Her ne kadar “Korkunç Ana” veya “Ölüm Anası” konseptiyle “kutsal kadına” karşı olumsuz bir toplumsal bilinç oluşturularak kadının saygınlığı yok edilmeye çalışılsa da Roma Capitoline Müzesi’nde yedi ışınlı güneş tacı, elindeki meşalesiyle sergilenen Hekate Heykeli; New York’taki limana “Sürgünlerin Annesi” olarak yerleştirilen “Özgürlük Heykeli” ile özdeşleşmiş, Antik Dönem gemicilerinin koruyuculuğundaki gibi modern dünyaya “Işık Saçan Hekate” olarak sanki yeniden doğmuştur.